Το Νεύμα…

 

Ναι, είχα χρήμα,
ε και λοιπόν;
Δεκαπέντε ρε φίλε,
ήμουν μόλις χρονών…

Δε ρωτούσα το χρήμα,
για όσα θέλω και πρέπει,
όλα όσα ζητούσα,
δε βρισκόταν στην τσέπη…

Ναι, είχα χρήμα,
όχι ημιμάθεια,
ήθελα έναν καφέ,
να τον πιω στα Εξάρχεια…

Πινακίδα δεν είδα,
που να γράφει «ΟΧΙ ΕΔΩ»,
σ’ ένα ελεύθερο κράτος,
νόμισα περπατώ…

Κι όμως είδα το νόμο,
να ‘χει άγριο μάτι,
να κοιτάει με μίσος,
λες και του ‘κανα κάτι…

Ένα νεύμα στο νόμο,
κι είμαι πλέον απών,
δεκαπέντε ρε φίλε,
ήμουν μόλις χρονών…

Απ’ την τσέπη πιο πάνω,
στης καρδιάς το σημείο,
μία σφαίρα θα βρεις,
που μου είπε «αντίο»…

Αν το νεύμα ήταν άκαιρο,
κι η αφορμή για να φύγω,
την αιτία να ψάξεις,
δεκαπέντε θα μείνω…

Έτσι όπως τα έκανε,
ο χαφιές των ηθών,
πάρ’ τη μάνα ρε φίλε,
να της πεις είμαι απών…

Αν το νεύμα ήταν άκαιρο,
κι η αφορμή για να φύγω,
τους καιρούς να προσέχεις,
δεκαπέντε θα μείνω…

Κώστας Χρηστάκης

Υ.Γ. Για να μην ξεχνάμε…. R.I.P.